1.1 Pochodna funkcji w punkcie

Teoria

Załóżmy, że funkcja f jest określona na pewnym otoczeniu U_{x_0} punktu x_{0}. Niech \Delta x będzie różnym od zera przyrostem zmiennej x takim, że x_{0}+\Delta x należy do tego otoczenia. Niech \Delta f=f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0}) będzie przyrostem wartości funkcji odpowiadającym przyrostowi \Delta x. Ilorazem różnicowym funkcji f w punkcie x_{0} dla przyrostu \Delta x nazywamy wyrażenie

\frac{\Delta f}{\Delta x}=\frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0})}{ \Delta x}.

Jeżeli istnieje i jest skończona granica

\lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0}\frac{\Delta f}{\Delta x},

to nazywamy ją pochodną funkcji f w punkcie x_{0} i oznaczamy f^{\prime }(x_{0}) lub \frac{df}{dx}(x_{0}). Zatem

f^{\prime }(x_{0})=\lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0}\frac{ f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0})}{\Delta x}

(o ile granica ta istnieje i jest skończona).

Funkcję jednej zmiennej, która ma pochodną w punkcie x_{0} nazywamy funkcją różniczkowalną w tym punkcie.

Iloraz różnicowy może być także zapisany w postaci

\frac{\Delta f}{\Delta x}=\frac{f(x)-f(x_{0})}{x-x_{0}},\text{ } x\in U_{x_0}.

Wówczas pochodna funkcji f w punkcie x_{0} ma postać

f^{\prime }(x_{0})=\lim\limits_{x\rightarrow x_{0}}\frac{f(x)-f(x_{0})}{ x-x_{0}}.

Załóżmy, że funkcja f jest określona na pewnym prawostronnym otoczeniu x_{0}. Niech \Delta x będzie różnym od zera przyrostem zmiennej x takim, że x_{0}+\Delta x należy do tego otoczenia. Niech \Delta f=f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0}) będzie przyrostem funkcji odpowiadającym przyrostowi \Delta x. Jeżeli istnieje i jest skończona granica

\lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0^{+}}\frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0})}{\Delta x},

to nazywamy ją pochodną prawostronną funkcji f w punkcie x_{0} i oznaczamy f_{+}^{^{\prime }}(x_{0}) lub \frac{df}{dx}(x_{0}^{+}). Zatem

f_{+}^{^{\prime }}(x_{0})=\lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0^{+}}\frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0})}{\Delta x}.

Pochodna prawostronna funkcji f w punkcie x_{0} może być także zapisana w postaci

f_{+}^{^{\prime }}(x_{0})=\lim\limits_{x\rightarrow x_{0}^{+}}\frac{ f(x)-f(x_{0})}{x-x_{0}},\text{ } x\in U^{+}_{x_0}.

Załóżmy, że funkcja f jest określona na pewnym lewostronnym otoczeniu x_{0}. Niech \Delta x będzie różnym od zera przyrostem zmiennej x takim, że x_{0}+\Delta x należy do tego otoczenia. Niech \Delta f=f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0}) będzie przyrostem funkcji odpowiadającym przyrostowi \Delta x. Jeżeli istnieje i jest skończona granica

\lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0^{-}}\frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0}) }{\Delta x}

to nazywamy ją pochodną lewostronną funkcji f w punkcie x_{0} i oznaczamy f_{-}^{^{\prime }}(x_{0})\text{ lub }\frac{df}{dx}(x_{0}^{-}). Zatem

f_{-}^{^{\prime }}(x_{0})=\lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0^{-}}\frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0})}{\Delta x}.

Pochodna lewostronna funkcji f w punkcie x_{0} może być także zapisana w postaci

f_{-}^{^{\prime }}(x_{0})=\lim\limits_{x\rightarrow x_{0}^{-}}\frac{ f(x)-f(x_{0})}{x-x_{0}},\text{ }x\in U^{-}_{x_0}.

‒ warunek konieczny i wystarczający istnienia pochodnej w punkcie

Funkcja f ma pochodną w punkcie x_{0} wtedy i tylko wtedy, gdy istnieją i są sobie równe pochodne jednostronne funkcji f w punkcie x_{0}. Wówczas

f^{^{\prime }}(x_{0})=f_{+}^{^{\prime }}(x_{0})=f_{-}^{^{\prime }}(x_{0}).

Załóżmy, że funkcja f jest określona i ciągła na pewnym otoczeniu punktu x_{0}. Mówimy, że funkcja f ma pochodną niewłaściwą w punkcie x_{0}, gdy

\lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0}\frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0})}{ \Delta x}=-\infty   lub    \lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0}\frac{ f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0})}{\Delta x}=+\infty.

Wówczas piszemy

f^{^{\prime }}(x_{0})=-\infty   lub    f^{^{\prime }}(x_{0})=+\infty .

Załóżmy, że funkcja f jest określona i ciągła na pewnym prawostronnym otoczeniu punktu x_{0}. Mówimy, że funkcja f ma pochodną niewłaściwą prawostronną w punkcie x_{0}, gdy

\lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0^{+}}\frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0}) }{\Delta x}=-\infty    lub    \lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0^{+}} \frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0})}{\Delta x}=+\infty \text{.}

Wówczas piszemy

f_{+}^{^{\prime }}(x_{0})=-\infty    lub    f_{+}^{^{\prime }}(x_{0})=+\infty.

Załóżmy, że funkcja f jest określona i ciągła na pewnym lewostronnym otoczeniu punktu x_{0}. Mówimy, że funkcja f ma pochodną niewłaściwą lewostronną w punkcie x_{0}, gdy

\lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0^{-}}\frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0}) }{\Delta x}=-\infty    lub    \lim\limits_{\Delta x\rightarrow 0^{-}} \frac{f(x_{0}+\Delta x)-f(x_{0})}{\Delta x}=+\infty.

Wówczas piszemy

f_{-}^{^{\prime }}(x_{0})=-\infty    lub    f_{-}^{^{\prime }}(x_{0})=+\infty.

Załóżmy, że funkcja f jest określona na zbiorze D\subset \mathbb{R}. Jeżeli f ma pochodną w każdym punkcie zbioru A\subset D, to funkcję

f^{^{\prime }}:x\mapsto f^{^{\prime }}(x),\text{ } x\in A

nazywamy funkcją pochodną lub pochodną funkcji f na zbiorze A.

‒ warunek konieczny  różniczkowalności funkcji w punkcie

Załóżmy, że funkcja f jest określona na pewnym otoczeniu punktu x_0. Jeżeli f jest różniczkowalna w punkcie x_{0}, to jest ciągła w tym punkcie.

Implikacja odwrotna nie zachodzi, tzn. nie jest prawdą, że jeżeli funkcja jest ciągła w punkcie x_{0}, to jest różniczkowalna w tym punkcie. Przykładem funkcji, która jest ciągła i nieróżniczkowalna w x_{0}=0 jest f(x)=|x|.

Załóżmy, że funkcja f jest różniczkowalna na na pewnym otoczeniu U_{x_0} punktu x_0. Niech \Delta x oznacza dowolny, różny od zera, przyrost argumentu. Różniczką funkcji f w punkcie x_0 dla dla przyrostu \Delta x nazywamy iloczyn f^\prime(x_0)\cdot\Delta x i oznaczamy symbolem df(x_0). Zatem df(x_0)=f^\prime(x_0)\cdot\Delta x.

Zauważmy, że jeżeli f(x)=x, to dx=df(x_0)=1\cdot\Delta x = \Delta x, a więc dla dowolnej funkcji f zachodzi równość

df(x_0)=f^\prime(x_0)\cdot dx.

Jeśli f jest funkcją różniczkowalną w x_0 oraz \Delta f=f(x_0+\Delta x)-f(x_0), to 

\Delta f=d f+ \varepsilon,

gdzie \lim\limits_{\Delta x\to 0}\frac{\varepsilon}{\Delta x}=\lim\limits_{\Delta x\to 0}\frac{\Delta f - df}{\Delta x}=0. To oznacza, dla dostatecznie małych przyrostów \Delta x  przyrost wartości funkcji \Delta f można przybliżyć różniczką funkcji df z błędem \varepsilon , przy czym \vert \varepsilon \vert . Uwzględniając definicję różniczki, otrzymujemy wzór wykorzystywany do wyznaczania przybliżonych wartości funkcji f:

f(x_0+\Delta x)\approx f(x_0)+f^\prime(x_0)\cdot \Delta x.

Jeżeli istnieje pochodna funkcji f^\prime w punkcie x_0, to nazywamy ją pochodną rzędu drugiego funkcji f w punkcie x_0 i oznaczamy przez f^{\prime\prime}(x_0) lub  \frac{d^2f}{dx^2} (x_0).

Analogicznie definiujemy pochodne wyższych rzędów. Niech n\in \mathbb{N}. Wówczas:

f^{(0)}(x)=f(x),

f^{(1)}(x)=f'(x)=\frac{df}{dx} (x),

\ \ \ \ \vdots

f^{(n)}(x)=\left( f^{(n-1)}(x)\right)'=\frac{d^nf}{dx^n} (x).