Względność energii potencjalnej
Położenie ciała, dla którego energia potencjalna jest równa 0, jest umowne. Wygodnie jest przyjąć w centralnym polu grawitacyjnym planety, że energia potencjalna zeruje się w nieskończenie odległym miejscu od tej planety, ale nie jest to konieczne. Podobnie jest z polem elektrostatycznym. W procesach przemian energetycznych istotna jest wielkość zmiany energii potencjalnej a nie sama energia.
Jeśli przyjmiemy jakiś punkt odniesienia
i uznamy, że ciało ma w tym punkcie energię potencjalna równą 0, to we wszystkich innych punktach energia potencjalna jest jednoznacznie określona, np. w punkcie
energia ciała o masie
wynosi
, a w punkcie
- wynosi
. Jeżeli za punkt odniesienia przyjmiemy inny punkt
, wówczas odpowiednie energie w obu punktach
i
będą miały wartość
i
, gdzie
jest energią tego ciała umieszczonego w punkcie
względem punktu
. Ale różnica energii pozostaje stała.
Przykład: Czapka na schodach.

Wysokość jednego stopnia wynosi
.
1) Energia potencjalna czapki względem punktu
wynosi
2) Energia potencjalna czapki względem punktu
wynosi
Różnica wynosi
czyli tyle samo.
W jednorodnym polu grawitacyjnym poziom odniesienia do energii potencjalnej wybieramy w ten sposób aby wygodniej było tę energię określać.

Jeżeli czytamy przy stole, najdogodniejszym poziomem odniesienia będzie blat stołu. Gdy przeniesiemy się na dywan, wówczas lepiej będzie liczyć energię potencjalną od podłogi, a znów jeśli pójdziemy poczytać na ławkę przed domem, wtedy poziomem odniesienia niech będzie ziemia. Poziom odniesienia zwykle dobieramy tak, aby energia potencjalna była dodatnia a najniższa możliwa wysokość (zatem i energia) miała wartość 0. Ale jeśli uprzemy się zachować poziom odniesienia stołu, to na podłodze książka będzie miała energię ujemną
, gdzie
jest wysokością stołu.



